සරත් සමයේ විහඟ ගීතය 4

මම හොඳින් පාඩම් වැඩ කෙරුව. මගෙ හිතේ තිබුණෙ එකම අධිෂ්ඨානයයි. හැමදාම නොවරදවා ක්ලාසස් ගියා. පාසැලේ වැඩත් බාහිර දේවල් හැම දෙයක්ම කළා. කළා කටයුතු වලට මගෙ මුල් තැන . සාහිත්‍ය සංගමේ වැඩ විවාද තරඟ හැම දෙයක්ම මම කළා. ගෙදරින් ලැබුණ සහය නිසා ඒ හැම දෙයක්ම කොහොම හරි කරගන්න ශක්තිය ලැබුණ කියල මට හිතෙනවා.  ඒ අතර අපි අතර තිබුණ ආදරයත් කෙමෙන් කෙමෙන් වැඩුණ. අපි නිතර හමුවෙලා කතා නොකලට අපි දෙන්නම දන්නව දෙන්නට දෙන්න ආදරේ බව. ඒ නිසා අපි අපිට අවංකව හිටිය. අපි දෙන්නම දැක්ක තැන නැවතිලා කතා කරනව. ගෙදරින් එහෙම කතා කළා කියල ප්‍රශ්නයක් නෑ. අපි යාළුවො කියල අහල පහළ අයත් දන්න නිසා ලෙඩක් වැටුණෙ නෑ.

මෙහෙම කාලය යනකොට මම O/L කරන්න ලෑස්තියි. විභාගෙ දිනවලත් එයාට පන්ති. මට ඉඳල හිටල හමු උණා. විභාගෙ ගැන ඇහුව මිසක් වෙන කතා නෑ. අන්තිම දවසෙ මම කොහුවලින් බස් එකට නඟින කොට ඒකෙ ඉඳල මාත් එක්ක කථා කළා. අපි එකටම ආවෙ ගෙදර ළඟට එනකල්. මම කිව්ව මට එයා ගත්ත ඔල් කරන්න ඕනෙ කියල. එයා ඇහුව මම ඒ සඳහා ප්‍රගති යනව නේද ? කියල. මම ඔව් කිවුව. අපි දෙන්නම ඉංග්‍රීසි ක්ලාස් එකකට අසංකිත් එක්ක යන්න කතා උණා.   නැත්නම් අපිට හම්බ වෙන්න විදිහක් ඇත්තෙම නැතිවෙයි. මම හොඳට එක්සෑම් කල නිසා සතුටුයි කියල කිවුවා. මම කිවුවා රිසල්ස් ආවම බලන්න කියල. මට සුබ පතල හිනාවෙලා එයා ගෙදර ගියා.

අපි ආයෙත් ප්‍රගතියෙදි හම්බ වෙන්න ගත්තා. එයා ආපසු වැඩ දෙකක් කළා සම්මාන ඕනෙ කියල. මම කළේ වැඩ හයයි. මොකද මට ඕනෙම විෂයන් ටික විතරක් කළා. ඒ අතර අපි ඇලෙක්සැන්ඩ්‍රාවට ගියා ඉංග්‍රීසි ක්ලාස් එකට. ඒ යන අතර අපිට ගොඩක් වෙලා ලැබෙනව එකට යන්නත් , කතා කරන්නත්. අපි හැම දෙයක් ගැනම කතා කරනවා. වාද කරනවා. පරිසරය , සත්තු, ගෙදර දේවල්, ප්‍රශ්න, හැම දෙයක්ම අපේ මාතෘකා වෙලා. මට හැමදාම සෙනෙහසින් අකුරක් ලියන්නත් අමතක කරන්නෙ නෑ. ඒක මට ලැබෙන කල් මම බලාගෙන ඉන්නවා. මේ හැම දේම සිද්ධ වෙත්දි අපි ගොඩාක් ආදරෙන් බැඳිල  ඉවරයි.      

මගේ හැම හීනයක් තුළම එයා හිටිය. ඒ හැම හීනෙම අපි දෙන්න ගෙ ජීවිත රැඳිල තිබුණ . මගෙ මුලු ලෝකෙම එයා වෙලා තියෙන කොට මගෙ O/L  ප්‍රතිඵල ආව. මම හිතුවට වඩා හොඳින් පාස් වෙලා. කොහොම හරි මට මෙඩිසින් කරන්න පුළුවන්. ඒක මට ලොකු සතුටක් ගෙනාව.

පරණ O/L කරන්න කාලෙ හරි. මම දැන් ඒකට ලෑස්තිවෙනව. එයත් මාත් එක්ක විභාගෙට වාඩි වෙනව. අපි දෙන්නම මහන්සි උණා හොඳින් විභාගෙ කරන්න.

ජනවාරිය ලබත්දි ඒකත් ඉවරයි. මම නිවාඩුවට නුවර යනව. ඒක කිවුවහම හරියට දුක් උණා. මොනව කරන්නද? මම යන්නම ඕනෙ අම්මලා ගාවට. අපි එකටම කාලයක් හිටිය නිසා දුක වැඩියි. අසංකිත් එයාගෙ O/L වලට මේ අවුරුද්දෙ  ලෑස්තිවෙන නිසා එයාත්  හරිම අවිවේකියි.   මම මගෙ මුළු හිතම එයා ළඟ තියල නුවර ගියා.

ගෙදර ගිය මට දැනුනේ මහත් පාළුවක්. මම උදේම නැගිටිටේ සිතල සුළග මුසුවූ මීඳුම් සළු පොරෝගෙන ඉන්න ලස්සන හන්තාන කඳු වලල්ලට වැටිච්ච හීන් හිරිපොද එක්ක. ජනේලය ගාවට ආවහම ඇත පේන කදුයායෙ ලස්සනින් මොහොතකට වත් නෙත් අහකට ගන්න හිතුනෙ නෑ. නංගිල දෙන්න උදේම නැඟිටල අම්මට උදව් වෙනව. එයාලටත් නිවාඩු නිසා මට ටිකක් හරි හොඳයි වගේ. ටික වෙලාවක් කඳුයාය දිහා බලා ඉඳල මම ගියා කුස්සිය පැත්තට. අප්පච්චි උදෙන්ම යන්න හදන්නෙ. අම්ම එයාගෙ බත් එක ඔතනවා. මම දොර ළග බලා ඉන්න කොට " ආ ලොකු දූ ඔන්න ඔයාගෙ තේ එක බොන්න"  කියල අම්ම කියනවා.

" මමත් දැන් යන්න ඕනෙ. ඔයා නංගිලත් එක්ක ඉන්න"  කියල අප්පච්චිට බත් එක දුන්න.


තේ එක අරගෙන මම කෙලින්ම ආවෙ ඉස්සරහට. අපේ ගෙදර ඉස්සරහට හන්තාන කඳු වලල්ලම ලස්සනට පේනව. මම ඒ දිහා ආසාවෙන් බලා හිටිය. රවිඳු අයියා මොනව කරනව ඇතිද? එයා අද දුකෙන් ඉඳියි මම නැතිව. මගෙ හිතත් විස්සෝපයෙන් වගේ. අපි දෙන්නම ඉක්මනට හමුවේවි කියල හිත හදා ගත්තා.  ලොකු හා පොඩ්ඩි එක පරටම කොහෙද ඉඳල දුව ගෙන ආව.


 " කොහෙද ගියෙ දෙන්නාම?" මම පුදුමෙන් ඇහුව.


" අපි අත්තම්මලාගෙ ගෙදර ගියා අක්කා, ඔන්න අත්තම්මා කිවුවා ඔයාට උදේට කන්න කිරිබත් තියේ කියල එහාට එන්න කියල" ලොකූ කිව්වා.


" එහෙනම් මම ලැහැස්තිවෙන්නම් එහේට යන්න" කියල මම ගේ ඇතුලට ගියා.


ඉක්මනින්ම මුහුණ සෝදාගෙන අත්තමලාගෙ  ගේ දිහාවට පල්ලම් බැස්ස හිමිහිට. ආත්තම්මා මග බලාගෙන ඉන්නවා මම ඈතදිම දැක්කා.


" කොහොමද ලොක්කියෙ විභාගේ හොඳින් කලා නේද? " කියල මගෙ හිස අතගාමින්ම ඇහුව.


මම " ඔව් අත්තම්මෙ" කියාගෙනම ගෙට ඇතුල් වුනා.


මේසය මත කිරිබත් හා පැණි වළලු තිබුනා. එකපාරටම අත ගියේ පැණි වළල්ලකට. ඒකත් කටේ දාගෙනම පිඟාන අතට ගත්තෙ කිරිබත් කන්න.
අත්තම්මගේ ප්‍රශ්ණ පත්‍රයට උත්තර බඳින්න දවසම මදිවෙයි වගේ මට. අතොරක් නැති ප්‍රශ්ණ මාලාවක් අහනව.


මම ඉක්මනින්ම කිරිබත් කාල එන්න පිටත් උනා. ගෙදරට එන ගමන් හිත හිතා ආව මම කොහොමද මෙහෙම ඉන්නෙ කියල. මට නම් දැනටම පිස්සු වගේ. හරිම පාළුයි.